ensanne Down Under: wereldreisdagboek week 7: 13 t/m 19 april

Ik ben al over de helft van mijn reis. De tijd vliegt echt voorbij, over 40 dagen ben ik alweer thuis. Deze week ging ik vanuit Queenstown naar Te Anau en kwam weer terug naar Queenstown. Waar ik (helaas) nu t/m dinsdag nog ben en dan pas naar Mt Cook en Lake Tekapo ga. 

Waar was ik afgelopen week?

Zaterdag was een prachtige dag, dus gingen we Queenstown van boven bekijken. Met de gondellift gingen we naar de skyview. Nadat we genoten hadden van het uitzicht en koffie met een view, was het tijd voor wat avontuur. Boven op de berg ligt een rodelbaan. Dus gingen we als vier Nederlandse meiden naar beneden. Hilarisch!

’s Avonds zijn we uiteraard nog uitgeweest en zwaaiden we een aantal andere Nederlandse reisvriendjes en vriendinnetjes uit. Zondag vertrokken we weer vroeg (deed zeer uiteraard na drie avonden ervoor op stap) naar Te Anau en Milford Sound. Het beloofde en prachtige zonnige dag te worden. En in Te Anau scheen de zon ook al volop. We hebben een nieuwe driver, dit keer met de nickname, Pacman en hij organiseerde het avondeten voor de hele groep. Dat scheelde met boodschappen doen. Na Te Anau was het nog 2,5 uur rijden naar de fjorden, maar wat een uitzichten! We hielden wat fotostops zelfs onderweg. De lucht werd als maar blauwer, enorm geluk want Milford Sound is een regio waar het normaal 200 dagen per jaar regent of zelfs bewolkt is. Om 15.00 uur mochten we inschepen voor de cruise. Het was wel een beetje winderig maar in het zonnetje zo lekker aan boord. De cruise was fantastisch, wat een uitzichten. Ondanks dat de boot heel groot was, voel je je echt heel klein tussen die enorme bergen. De hoogste was ruim 1600 meter hoog. We zagen enorme watervallen, regenbogen, zeehonden en zelfs dolfijnen die rond de boot zwemmen. Daarbij was het met hele fijne mensen aan boord ook super leuk. De chauffeur tipte om met m’n Go Pro een timelapse te maken. Die is gaaf gelukt (check hem hier op mijn Facebook).

Na deze gave cruise reisden we met twee fotostops bij watervallen door naar Gunns Camp. Een voormalig mijnwerkerskamp in the middle of nowhere. We sliepen hier in primitieve hutjes waarbij we zelf het vuur aan moesten houden om de kamer op temperatuur te houden. Gelukkig waren er ook dikke dekens. Er was wel een douche hoor, die ook gestookt werd op vuur, en eerder te heet dan te koud was. De echte bikkels namen nog een duik in de rivier. Met de hele bus hadden we avondeten, burrito’s en daarna maakten we een wandeling in het pikkedonker op zoek naar glowworms. Daarbij was het super helder dus konden we ook de waanzinnige sterrenhemel zien. De volgende ochtend vertrokken we alweer om 7 uur, de bus maakte een wandeling tussen de gletsjers en fjorden, maar helaas voor mijn knie nog te stijl. Dus ik deed nog een tukkie in de bus. Daarna werd ik weer in Te Anau afgezet, ik had besloten hier af te stappen. Er waren hier te leuke excursies die ik graag wilde doen. ’s Middags ging ik naar de glowworm caves, aangezien ik die Waitomo (op het Noordereiland) had gemist. Met de boot gingen we Lake Te Anau over om daarna in een klein bootje in de grot te kijken. Magisch… 360 graden om je heen zag je de glowworms in groen oplichten. Net een sterrenhemel en het was doodstil daar. Helaas mag en kan je er ook geen foto’s maken. Maar de Droomvlucht van de Efteling was er niets bij.

Ik sliep in het YHA hostel, hele fijne hostels zijn dat steeds, maakte een soepje en ging op tijd naar bed. Want de volgende ochtend vertrok wederom om 7 uur de bus, dit keer op excursie naar Doubtful Sound. Het andere fjord. Om hier te komen moest ik met een bus, boot en bus reizen en daarna dus ruim 3 uur op het water. Ook hier was het weer geweldig, prachtig blauw. Omdat het zo droog was, waren er amper watervallen. Maar het uitzicht was magisch. In tegenstelling tot Milford Sound heeft Doubtful meer armen aan het fjord. En er zijn meer eilandjes. We gingen een paar armen in en daar was het zo stil. De kapitein legde het schip helemaal stil en we hadden een paar minuten absolute stilte. Dan hoor je de natuur echt. Ook hier zagen we weer dolfijnen, zo gaaf!

Met deze extra ervaring op zak nam ik de Intercitybus richting Queenstown waar ik mijn ‘Strayfamilie’ weer terug zag voor de laatste avond, die we uiteraard met de nodige drankjes doorbrachten. De volgende ochtend zwaaide ik ze dan definitief uit na bijna 4 weken samen reizen. Ik maakte mijn plan voor de komende week, aangezien mijn bus op dinsdag pas weer vertrekt en Queenstown niet heel groot is.  Ik plande een auto huur om naar The Catlins te gaan, alleen de volgende ochtend toen ik die ging ophalen viel dat in het water. Mijn internationale rijbewijs is verlopen en mijn creditcard werd gedeclined omdat ik blijkbaar niet mijn limiet na alle boekingen had bijgestort, stom! Het was door het Paasweekend erg druk, dus ze waren ook niet heel enthousiast om mee te werken. Er zat niets anders op dan alles weer te annuleren. Omdat het Pasen is, was het een uitdaging om hostels te vinden, ik moet daarom dus 4x verkassen voor 4 nachten. Ook al superbalen en ik kon voor de avond alleen nog een tweepersoonskamer boeken. Dat was ook wel een keer fijn na al die weken in een stapbed. En met echte handdoeken ;), Netflix, een koelkastje en koffie op de kamer. Daarbij was ontbijt, soep en popcorn inclusief, dus het voelde wel als waar voor m’n geld. ’s Middags ging ik met de bus nog naar Arrowtown, een plaatsje wat eruitziet als een film decor met bomen in alle herfstkleuren. Ik maakte hier – zonder pijn – een wandeling van 6,5 km langs de rivier. ‘Ook weer mooi! s Avonds zag ik Patrick een Duitse gast die ik in Sydney had leren kennen terug en dronken we nog wat biertjes.

Het is in Queenstown makkelijk om heel veel geld uit te geven aan de activiteiten, bijna alles is meer dan 150 dollar. Dus op vrijdag ging ik maar weer wandelen, aangezien ik geen pijn had. De Queenstown Hill was volgens de Kiwi receptionist ‘maar een heuvel’ dus niet erg stijl, alleen het eerste stuk. Dat viel uiteraard behoorlijk tegen maar ik besloot toch maar door te zetten. Richting de top voelde ik m’n knie wel, maar het uitzicht was prachtig. Ik heb zeker een half uur zitten genieten op een rots. Daarna weer de pittige afdaling. ’s Avonds werd het sushi & netflix.

Gaafste momenten
Zowel de cruise in Milford Sound als Doubtful Sound waren geweldig. En beide ook zo verschillend. Het moment dat ik de regenboog in de grote waterval zag en ook de dolfijnen vond ik wel het gaafste. De glowworms waren ook magisch.

Moeilijkste moment
Uiteraard was het uitzwaaien van mijn reisfamilie niet heel leuk, na 4 weken samen reizen. Maar het hoort erbij en we hebben een superleuke tijd gehad! Maar het moeilijkste was wel even te horen dat ik geen auto kon huren en mijn plan voor een roadtrip letterlijk even in het water viel. En er bijna geen hostel meer te vinden was. Gelukkig kwam ook dat allemaal weer goed!

Mooiste foto
Uiteraard zijn dit foto’s van Milford & Doubtful Sound. Maar het uitzicht over de bergen vanaf Queenstown Hill mag er ook zijn.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

🌈🏔 Amazing! This waterfall is higher than the Niagara Falls, 100 meter on a beautiful day in Milford Sound. •• #milfordsound #southernisland #newzealand #waterfall #rainbow

Een bericht gedeeld door ensanne – 🤓 (@ensanne) op

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Mirror Mirror ⛰✨ I took a bus, boat, bus and boat to get here! Doubtful Sound was really different than Milford Sound with more arms and islands. The Maori called this place Patea, place of silence. In one of the arms, where i tooked this picture, we experienced the true silence of nature, the boat stopped the engine, and everyone had to be quiet. You could hear waves, wind and birds. And saw dolphins, seals and albatros. Pinguins are only there in breading season (from July-Nov). 🌿 •••• #doubtfulsound #fiordlandnationalpark #newzealand #realjourneys #silence #naturalwonders #unescoheritage #unescosite

Een bericht gedeeld door ensanne – 🤓 (@ensanne) op

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Never trust a Kiwi, when you ask: “is that hill steep?” and the answer is “no, it’s a hill not a mountain”😬 The climb +500 meter high was a challenge with my knee, but the view over Queenstown, Ben Lomond, the lake and the mountains was worth the trip. 🏔🏔 #queenstown #queenstownhillsummit #benlomand #mountainview #hiking #wanderlust #newzealand

Een bericht gedeeld door ensanne – 🤓 (@ensanne) op

Wat leerde ik deze week? 
Heb je een paar flinke boekingen gemaakt op je creditcard… stort dan direct bij. Don’t forget that!

Lekkerste eten
Als lunch in Te Anau had ik mosselen (verse vangst) met heerlijk brood en een chilisoep. Die at ik in het zonnetje uit de wind, dus dat was erg aangenaam!

Leukste ontmoeting
We zagen een van onze eerdere reisgenoten terug in Queenstown, hij had een andere route gekozen, dus waren voor 1 avond weer ‘re-united!’ Ook was het leuk om Patrick weer terug te zien.

Aantal stappen gelopen deze week

81.246 stappen
51,5 km
193 etages

Ik had hier eigenlijk ook nog wel aantal uren op een boot bij kunnen zetten deze week ;). De twee wandelingen die ik maakte zorgden toch nog voor behoorlijk aantal extra kilometers (en extra etages de heuvel op).

Boeken gelezen
Nog steeds bezig in een boek van Nicci French, ik keek de afgelopen week vooral Netflix. Bezig in The Umbrella Academy.

Hoeveel heb ik gesport deze week?
Ik wil wel zwemmen en yogaklasje volgen, maar de lessen of een zwembad zijn er gewoon weg niet. Behalve in het meer (maar dat is zo koud). Beweging is dus vooral nog hiken.

Hoeveel geld gaf ik uit?
De cruises in Milford & Doubtful Sound en glowworm tour waren natuurlijk lekker aan de prijs. Gelukkig was het meer dan waar voor mijn geld en had ik deze allen niet willen missen. Ik nam ook een ander Intercitybus naar Queenstown en de gondola en rodelbaan was nog aardig aan de prijs. Ook de hostels zijn nu duurder met Pasen en ging ik een paar avonden uit. Dus het einde van m’n budget komt wel inzicht 😉 Ik compenseerde het daarom met wandelingen die niets kosten.

Volgende week…
Ben ik t/m dinsdag in Queenstown en ga ik daarna naar Mt Cook, Lake Tekapo en Rainpeelforest. Daarna is de volgende bestemming Christchurch.

Sanne Bakker

Sanne Bakker is eigenaar van ensanne reist. Sanne houdt van stedentrips maken en daarbij een hoop dingen bezoeken. Ze is geïnteresseerd in kunst, musea en WW2. Ook is ze in voor echte Try before you die avonturen. Daarbij heeft ze haar diploma in de Reisjournalistiek gehaald.

Er zijn nog geen reacties geplaatst, ben jij de eerst?

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

© copyright ensanne.nl